0196 | รถของเล่น – เสือโคร่ง
Sunday, October 12th, 2014 Posted in Cover, Misc | No Comments »คำเตือน อันนี้ cover นะครับไม่ใช่ต้นฉบับ
พ่อครับ พ่อจําได้ไหม ในวันที่ผมยังเป็นเด็ก กับรถคันเล็กคันโปรดนั้น
สุขใจอยู่บนถนน ที่มีในจินตนาการ แค่ไขลานและให้วิ่งไป
จนวันที่เห็นเพื่อนมีคันใหม่ เป็นรถที่วิ่งไกล และเร็วกว่า
พ่อจําได้ไหมผมทําไงวันนั้น เพื่อของที่ผมปรารถนา ผมร้องผมงอแงจนกว่าพ่อตามใจ
มันแค่ทําน้ำตาให้ไหลแค่ร้องไห้ดังดัง เท่านั้นก็ได้ทุกอย่างที่ต้องการ
ได้มีรถของเล่นที่เหมือน กับเพื่อนเขามีกัน ก็รู้พ่อทนไม่นานที่เห็นผมเสียใจ
ผ่านมาก็เริ่มสงสัย ว่าตัวกับใจมันโตเกินวัยหรือเปล่า นี่คือเหงาหรือใจมันใหญ่ไป
พ่อครับ เขาว่าความรัก นั้นมาเติมเต็มที่ว่างในใจ อยากรู้มีขายที่ไหนหรือเปล่า
ก็เมื่อได้เห็นเพื่อนเค้ารักกัน อย่างนั้นผมควรจะยินดีให้
แต่ว่าปัญหาเพราะว่าเธอคนนั้น ผมรักของผมอยู่มากมาย แล้วผมต้องทํายังไงให้เขาทิ้งกัน
มันต้องใช้น้ำตาแค่ไหนต้องร้องไห้กี่ครั้ง ให้เขาและเธอทิ้งขว้างความรักแล้วเลิกลา
ให้เธอเห็นว่ารักของผม ให้เธอได้มากกว่า ต้องใช้สักกี่น้ำตาให้เธอเห็นใจ
ที่เคยบอกว่าให้รักใครไป สุดท้ายจะได้เหมือนกันกลับคืนมา
แต่เอาจริงๆเหมือนมันมีราคา ที่บางทีให้ทั้งใจก็ไม่มีความหมาย
ทุ่มเทให้เท่าไรเธอไม่ยอมขาย แล้วผมต้องทํายังไงพ่อช่วยผมที บอกได้ไหม
ว่ามันต้องใช้น้ำตาแค่ไหนต้องร้องไห้กี่ครั้ง ให้เขาและเธอทิ้งขว้างความรักแล้วเลิกลา
ให้เธอ เห็นว่ารักของผม ให้เธอได้มากกว่า ต้องใช้สักกี่น้ำตาให้เธอเห็นใจ
ว่ามันต้องใช้น้ำตาแค่ไหนต้องร้องไห้กี่ครั้ง ให้เขาและเธอทิ้งขว้างความรักแล้วเลิกลา
ให้เธอ เห็นว่ารักของผม ให้เธอได้มากกว่า ต้องใช้สักกี่น้ำตาให้เธอเห็นใจ
ต้องร้องจนหมดน้ำตาเธอคงไม่เห็นใจ สุดท้ายมันคือราคา ที่เธอไม่สนใจ
0177 | แดด ลม ฝน – เสือโคร่ง
Monday, June 2nd, 2014 Posted in Misc | No Comments »** เสียงร้องข้าพเจ้าเอง กรุณาทำใจก่อนกดฟัง **
ดาว บนฟ้านับร้อยพัน รู้ไหมฉันจำดวงดาวทุกดวง ที่เรานับพร้อมกัน อุ่นไอนั้น จากตะวันแสนไกล อาจอยู่ไม่นานเท่าความอบอุ่น ที่เธอซบตรงไหล่
มีดอกไม้บาน ที่ปลายโค้งรุ้งนั้น ที่เราเห็นนั้นสวยงาม แต่ทุกๆอย่าง ไม่อยู่ไปจนนิรันดร์
กี่ปลายทางที่เราผ่านพ้น กี่ถนนที่เดินทางไกล กี่ความฝันยังมีเปลี่ยน แต่เธอไม่ทิ้งกันไป กี่ความจำเคยทำหล่นหาย กี่ใบไม้ร่วงโรยบนทาง มีเพียงรักของเราที่ไม่เคยทิ้งไปไม่มีห่าง เป็นอย่างนั้นไปอีกแสนนาน
ลมพาคลื่นมาไกล ไม่อาจพัดกลืนวันคืนของเราให้เลือนไปเหมือนพื้นทราย ใต้ดวงจันทร์ กลางท้องฟ้าดาวพราย ดั่งบนโลกนี้มีเพียงสองเรา เท่านั้นที่ครอบครองได้
จะมีฟ้าคราม ยามเมื่อรุ่งสาง จะกอดเธอจนสว่าง และทุกๆอย่างจะอยู่ไปจนนิรันดร์
กี่ปลายทางที่เราผ่านพ้น กี่ถนนที่เดินทางไกล กี่ความฝันยังมีเปลี่ยน แต่เธอไม่ทิ้งกันไป กี่ความจำเคยทำหล่นหาย กี่ใบไม้ร่วงโรยบนทาง มีเพียงรักของเราที่ไม่เคยทิ้งไปไม่มีห่าง เป็นอย่างนั้นไปอีกแสนนาน
